MIÓD. JAKI WYBRAĆ?

Złocista substancja, gęsta, lepka i ciągnąca. Spływa wolno po ściankach słoika. Charakterystyczna woń uderza w nozdrza.
Słodycz kusi, nęci, aż nie potrafisz się oprzeć. Sięgasz łyżeczką do środka szklanego skarbca i wytężając siły, próbujesz
uchwycić choć odrobinę, by móc skosztować, pokleić usta, odfrunąć gdzieś w błogie, miodowe uniesienie.
A miód ucieka z łyżeczki, sprawnie niczym złoczyńca. A kiedy już, już masz język wysunąć... chlup! Zostaje tylko łyżeczka
do oblizania.

****

Miód miodowi nie równy. Każdy rodzaj ma inny smak, zaskakująco charakterystyczny, nietypowy i intrygujący. Żaden nie smakuje
tak samo. Różnią się także barwą, zachowaniem, krystalizacją czy właściwościami, o czym nie zdajemy sobie sprawy.



Nie będzie to jakiś esej, nie. Chodzi o najważniejsze informacje, pomocne przy wyborze dla nas odpowiedniego,
którym będziemy raczyć się z przyjemnością, a nie, jak to w dzieciństwie, unikać go jak ognia.
Zacznijmy jednak od informacji ogólnych.

fot.: Karmel-itka.

Miód to źródło niezbędnych witamin, jak powszechnie wiadomo. W zależności od rodzaju roślin, z jakich pszczoły czerpią
nektar, może mieć on różne specyficzne właściwości. Miód miodu nie równy, stąd każdy wyróżnia się czy to smakiem, barwą,
czasem krystalizacji i formą skrystalizowania.
Przez to, że miód składa się z cukrów prostych, jest łatwo przyswajalny przez nasz organizm.
To produkt o kaloryczności ok. 320-340 kcal w 100g, ale przez jego silną słodycz, nie używamy go wiele, dzięki czemu
przyswajamy mniej kalorii.
Można go spożywać na surowo, ale uwaga, czasem może wywołać niepowołane skutki, np. ból brzucha, niestrawność,
jest to produkt surowy, nie przetworzony. Nie powinno się go podawać małym dzieciom.
Jest też niestety alergenem, ze względu na to, że jego źródłem są kwiaty. Jednak co najdziwniejsze, stosowany jest na niektóre
odmiany alergii, nie obejmujące roślin miododajnych. Ma działanie zdrowotne i upiększające.
Znacznie korzystniej jest spożyć łyżeczkę, dwie miodu rano, do śniadania czy też dodając do lepiej herbaty, niż faszerować
się suplementami diety i witaminami. Pamiętajmy jednak, że temperatura płynu, w którym rozpuszczamy miód, nie powinna
przekraczać 30-40 stopni Celsjusza, ponieważ w wyższych temperaturach właściwości miodu się niwelują, miód wtedy
jest tylko i wyłącznie źródłem cukrów.
Natomiast mleko z miodem i czosnkiem to najlepszy antybiotyk na świecie, a bez czosnku - oprócz właściwości leczniczych posiada
również właściwości usypiające czy też uspokajające - polecane dla osób z problemami nerwowymi czy ze snem.
Stanowi też wspaniałe źródło  łatwo przyswajalnej energii (skład: cukry proste), co ważne dla osób z nadmiernym wysiłkiem fizycznym,
jak i psychicznym.


Krystalizacja: im miód wcześniej się krystalizuje, tym jes bardziej naturalny, chyba, że ma właściwość do pozostawania
w swoim pierwotnym, płynnym stanie (np. miód akacjowy). Zwróćmy uwagę na datę zbioru - w pełni naturalny miód
powinien skrystalizować się mniej więcej w okresie 3 - 6 miesięcy, nie dłużej.
Im później następuje krystalizacja, tym miód jest bardziej syntetyczny, sztuczny. Najpewniejszym źródłem naturalnego miodu
jest pasieka, u prawdziwego pszczelarza. Kupując w sklepie, nie mając pewności co do pochodzenia, ryzykujemy, że kupimy miód sztuczny.
Zwróćmy też uwagę na kraj pochodzenia pyłków kwiatowych. Najlepiej, by była to Polska, ale rzadko kiedy się do zdarza,
pszczoły przecież przekraczają strefę transgraniczną w powietrzu. Tereny Europy, ewentualnie UE są dość pewne, by ze spokojem
móc rozkoszować się miodem. Jednak nie mniej, najlepiej kupować miód od samego pszczelarza czy też na jakiś jarmarkach
produktów regionalnych (jeśli miody posiadają certfikat, jakikolwiek, to już rewelacja! bądź pszczelarz znajduje się
w pszczelarskim zgromadzeniu).


Miody, swoje antybakteryjne działanie zapewniają enzymowi zwanemu lizozym.Ma działanie bakteriobójcze, hamuje
rozwój drobnoustrojów - grzybów i bakterii. uczestniczy w mechanizmie przeciwdrobnoustrojowego działania miodu.
U człowieka enzym ten stanowi czynnik odporności nieswoistej, która podwyższa odporność na zakażenia.
Najwięcej tego enzymu znajdziemy w miodzie chabrowym.


Przechowywanie: koniecznie zacienione miejsce! Pod wpływem światła może dochodzić do zmiany barwy (np. miód gryczany)
czy zmian w konsystencji bądź właściwościach. Fotony światła działają niekorzystnie na ten złoty środek.


Miody dzielimy na nektarowe (pozyskiwane z nektaru i pyłku kwiatowego, dot. roślin liściastych, kwiatów, roślin zielonych
miododajnych) i spadziowe ( pozyskiwane ze spadzi drzew iglastych i liściastych - z lasu, z wyciągów drzewnych).


MIODY NEKTAROWE.
 (wielokwiatowy, akacjowy, chabrowy, faceliowy, fasolowy, wrzosowy, gryczany, kasztanowy, klonowy, koniczynowy, 
lipowy, malinowy, mniszkowy, nawłociowy, rzepakowy, a nawet słonecznikowy)

 ***

MIÓD WIELOKWIATOWY.

fot.: Karmel-itka.

Jest miodem najczęściej występującym, a to z tego względu, iż jego źródłem jest nektar z kwiatów i roślin nektrodajnych,
rosnących tuż przy ulu. Skład i właściwości takiego miodu zależą od roślin, z jakich owady czerpały nektar i pyłek.
Dzięki różnorodności źródłowych kwiatów,  miód wielokwiatowy jest najcenniejszym pod względem walorów leczniczych.
Występują dwa rodzaje tego miodu: jesienny, zbierany od pszczół korzystających z roślin tej pory oraz wiosenny.

Miód nektarowy z nektaru kwiatów wiosennych jest jasny i słodki. Natomiast miód wielokwiatowy z nektaru roślin
jesiennych ma ciemniejszą barwę i bardziej gorzki smak.

 ***

MIÓD AKACJOWY.

Miód o niebywale jasnej barwie, jako jeden z nielicznych. Kolor określa się jako jasno słomkowy czy też jasno bursztynowy,
czasem, lecz bardzo rzadko, zdarza się całkiem przeźroczysty.
Jego smak jest bardzo mocno słodki, z lekko kwaśną nutką. Delikatny aromat kwiatowy, intensywny, zachęcający zapach.
Bardzo długo pozostaje w stanie płynnym (patoka), a gdy się skrystalizuje, przyjmuje kolor od białego do kremowo-żółtego.
Działa korzystnie na układ pokarmowy. Osłonowo na jelita, żołądek i wątrobę, zabogiega schorzeniom dwunastnicy
bądź łagodzi je. Zapewnia regenerację mięśni i komórek skóry. Przydatny dla osób chorjących na cukrzycę - jest źródłem
fruktozy. Wspomaga leczenie schorzeń nerek i układu moczowego.

***

MIÓD CHABROWY (MODRAKOWY).

fot.: Karmel-itka.

Miód bardzo rzadko spotykany, występuje na nielicznych terenach obfitujący w bławatki (chabry), są to najczęściej pola
obsiane zbożem (pszenicą, żytem, itp.), pszczoły mają mało terenów, skąd mogą pozyskiwać nektar, bądź kwiatów jest za mało.
Smak bardzo delikatny, lekko wyczuwalny aromat bławatka.
Barwa lekko brązowa. Miód krystalizuje się bardzo szybko.

Miód chabrowy ma największą zawartość lizozymu ze wszystkich rodzajów miodów (wyjaśnienie w opisie ogólnym miodu,
patrz powyżej). Zdecydowanie polepsza nasz układ odpornościowy.

***

MIÓD WRZOSOWY.

fot.: Karmel-itka.

Miód wrzosowy, można by rzec, jest jak mercedes, prawdziwa ekstraklasa wśród miodów. Niezwykle rzadko spotykany, choć
z łatwością dostaniemy go na jarmarkach produktów regionalnych w Małopolsce, gdzie to miód ten właśnie jest pozyskiwany najchętniej.

Smak niezbyt słodki, nawet lekko gorzkawy, cierpki. Konsystencja miodu zaskakuje - galaretowaty nieco w strukturze.
Posiada wysoką zawartość przyswajalnego białka i żelaza. Bogate źródło witamin A, B, B6, PP i biopierwiastków.
W stanie płynnym barwa ciemnobursztynowa z czerwonym odcieniem, po skrystalizowaniu żółtopomarańczowa lub brunatna.
Jego moczopędne, antybakteryjne, przeciwzapalne działanie wykorzystuje się przy schorzeniach dróg moczowych, nerek, prostaty.
Ułatwia trawienie, działa korzystnie przy problemach z układem trawiennym i żołądkiem. Regeneruje błonę śluzową,
przydatny podczas problemów z górnymi drogami oddechowymi.

***

MIÓD MALINOWY.

Miód o bardzo jasnej barwie, który szybko ulega krystalizacji (miód najszybciej krystalizujący się). Po scukrzeniu 

staje się prawie śnieżnobiały, ale nadal miękki w strukturze.

Ma wspaniały smak i aromat kwiatów malin, nawet lekko malinowy. Można by rzecz, że miód ten jest łagodny,

nie ma w nim charakterystycznej dla innych miodów kwaskowej nuty. Cudowny zapach.

Zawarte w tym miodzie kawy tłuszczowe sprawiają, że wskazany jest jako lek/środek/suplement diety, który działa 

przeciwmiażdzycowo. Poza tym, korzystnie wpływa na schorzenia górnych dróg oddechowych, nieżyty żołądka, przeziębienie.

Kąpiel w wodzie z odrobiną miodu malinowego koi skórę i działa zmiękczająco, pielęgnująco.

Posiada olejki eteryczne, które koją nerwy, posiada więc właściwości uspokajające.

Problem - trudny do kupienia. Swój egzemplarz zakupiłam będąc na wakacjach w Bieszczadach, dostępny jest głównie

w rejonach górskich, gdzie występuje sporo dzikich malin. 

Przy zakupie, jeśli nadarzy się okazja, należy uważać! Jeśli miód ma różowe zabarwienie lub podejrzanie ciemne,

nie kupujmy! Sprzedawcy, pszczelarze oszukują, dolewając soku z malin czy mieszając go z miodem spadziowym.

***

MIÓD LIPOWY.

fot.: Karmel-itka.

***

MIÓD FACELIOWY.

Miód o bardzo jasnej barwie, wręcz białawej czy też jasnozielonej. Pozyskiwany jest z facelii, rośliny miododajnej, pochodzącej

z Kalifornii. Jednoroczna, pastewna facelia ma kwiaty błękitne i błękitno-fioletowe.
Smak delikatny, nieco kwaskowaty. Lekki aromat, bardzo przyjemny, niezbyt kwiatowy.
Miód ten wspomaga leczenie chorób układu pokarmowego, nieżyt, wrzody żołądka i dwunastnicy, problemy z trzustką i woreczkiem żółciowym. Pomaga przy leczeniu astmy oskrzelowej.

***

MIÓD SŁONECZNIKOWY.

 na zdjęciu - ten z tabliczką "słonecznik"

fot.: Karmel-itka.

***

MIÓD GRYCZANY.

fot.: Niepołomicki Bartnik.

Dzięki bardzo aromatycznemu, ostremu i intensywnemu smakowi i zapachowi, jest miodem najbardziej lubianym przez cukierników,

gdyż nadaje wypiekom niesamowitego aromatu i spełnia rolę cukru - jest bardzo słodki.

Uznaje się miód gryczany za najbogatszy w enzymy miód, najlepszy i najbardziej wartościowy w Polsce.

Patoka (postać płynna) ma barwę jasno brunatną z czerwonym odcieniem, ale kiedy miód ten pozostawimy na pastwę 

działania światła, stanie się ciemnobrunatny.

Miód gryczany zawiera dużo fruktozy, związków magnezu, żelaza i innych biopierwiastków.

Zawiera dużo witaminy C, B1, B2, PP i jest bogaty w białko.

W białku miodu gryczanego znajdują się aminokwasy, takie jak kwas asparaginowy, glutaminowy i leucyna. 

Zapobiega i leczy choroby serca i układu krążenia, głównie o podłożu miażdżycowym, a tym samym, zapobiega miażdżycy.

Na nerwicę serca i żołądka. Odtruwający wątrobę. Korzystne działanie przy chorobach dróg oddechowych, głównie płuc.

Na niedokrwistość, niedobór żelaza czy silną anemię. Wspomaga w stanach psychicznego wycieńczenia, nerwicach

o podłoży psychicznym. Korzystny wpływa na wzrok i słuch. Wspomaga terapię nowotworą, wskazany szczególnie 

w przypadku raka złośliwego. 

***

MIÓD FASOLOWY.
niestety, jeszcze go nigdzie nie trafiłam, szukam wytrwale.

fot.: Jarmark Smaku.

Miód fasolowy posiada tradycyjny mało słodki i lekko kwaskowaty smak, w postaci płynnej ma barwę słomkową, 

a po skrystalizowaniu zmienia kolor na biało kremowy.

Jeśli ktoś wie, jak pachną kwiaty fasoli, to wie, jaki aromat ma ten miód - bardzo silnie go czuć.

Wspomaga pracę naszego serduszka, układu krążenia, wzmacnia układ immunologiczny (odpornościowy), odżywia

i regeneruje nasz organizm, korzystne działanie przy przeziębieniach i grypie.  Nie podrażnia przewodu pokarmowego 

oraz przyspiesza odnawianie drobnoustrojów niezbędnych do prawidłowego trawienia. Stąd polecany przy problemach z drogami żółciowymi.

***

MIÓD NAWŁOCIOWY.

fot.: Karmel-itka.

Miód ten pozyskiwany jest z nektaru nawłoci pospolitej, zwanej zwyczajowo mimozą.Jest trudniej dostępny, ponieważ
okres nektarowania mimozy przypada na czas, gdy pszczelarze przygotowują pasieki do zimy. Barwa jasnożółta do jasnobursztynowej.
Dość szybka krystalizacja - wtedy miód zyskuje konsystencję delikatnego kremu.
Smak słodki, przełamany nutą goryczy, wyraźnie wyczuwalny posmak cytryny.

Wskazany jest w stanach zapalnych i zakażeniach dróg moczowych, kamicy nerkowej i skąpomoczu.
Stosowany w infekcjach górnych dróg oddechowych, nerek i dróg żółciowych.
Dzięki dużej zawartości kwertycyny i rutyny poprawia ukrwienie żył kończyn dolnych

***

MIÓD KASZTANOWY.

 

Miód kasztanowy rzadko pozyskiwany w Polsce i nie każdego roku. Smak miodu jest specyficznie słodko-gorzki.

Najpopularniejszy jest w Chorwacji i na Węgrzech.

Barwa: ciemnożółta, wpadająca w ciemnobursztynową.

Wskazania: poprawia funkcjonowanie wątroby i woreczka żółciowego. Już we wczesnym średniowieczu zakonnicy przy schorzeniach 

wątroby zalecali spożywanie miodu kasztanowego 3x dziennie.

***

MIÓD KLONOWY.

fot. : http://limarco-natura.pl/

Miód Koniczynowy powstaje z nektaru kwiatów białej koniczyny, rzadko spotykany.

Łagodny, rześki  o wyraźnym kwaskowym posmaku, aromatyczny. Zawiera mniejszy procent wody niż inne miody.

Barwa: jasnożółta, jasnobursztynowa.

Zastosowanie: działa wykrztuśnie, uspokajająco, przeciwzapalnie i moczopędnie.

Pomaga w zapaleniu oskrzeli, biegunkach, wyczerpaniu nerwowym.

*** 

MIÓD MNISZKOWY.

BARWA: żółtopomarańczowy (po skrystalizowaniu nieco jaśniejszy)

ZAPACH: delikatny kwiatu mniszku lekarskiego

SMAK: bardzo słodki, lekko mdławy

Łagodzi i leczy dolegliwości nadkwasoty żołądka. Korzystnie działa w przypadkach zaburzeń trawienia oraz schorzeń żołądka 

i jelit na tle skurczowym. Dzięki zawartej w nim cholinie obniża się poziom lipidów w wątrobie i zwiększa efekt żółciopędny 

(wspomaga leczenie wątroby i dróg żółciowych). Jego właściwości moczopędne umożliwiają wydalanie z organizmu substancji 

toksycznych. Stosowany w schorzeniach nerek, pęcherza moczowego i kamicy nerkowej.

W połączeniu z pyłkiem kwiatowym pomaga leczyć prostatę.

*** 

MIÓD Z BIAŁEJ KONICZYNY.

Powstaje z nektaru kwiatów białej koniczyny. Miód koniczynowy ma łagodny smak z wyraźnym, niespotykanym w innych miodach, 

kwaskowatym posmakiem. Taki sam da się wyczuć aromat. W stanie płynnym jego barwa jest słomkowożółta. W jego zapachu wyraźnie 

czuć woń koniczyny. Jest to jednak bardzo delikatny zapach. Po skrystalizowaniu ma barwę jasnożółtą, smak bardzo słodki, łagodny, ale nieco mdły.

Pozyskuje się też miód z czerwonej koniczyny. Jest on jaśniejszy i bardzo długo pozostaje w stanie płynnym. Krystalizuje się na drobnoziarnisty 

i jednorodny, po skrystalizowaniu jest prawie biały. Koniczyna czerwona powoduje, że miód ma lekko piekący posmak.

Miód koniczynowy działa wykrztuśnie. Działa również jak większość miodów uspokajająco. Ma właściwości moczopędne i przeciwzapalne. 

Stosuje się go w zapaleniu oskrzeli, biegunkach, wyczerpaniu organizmu na tle nerwowym.

Miód ten jest bardzo rzadko spotykany.
Zazwyczaj jego składniki znajdują się raczej w miodach wielokwiatowych. Można go uzyskać tylko przy odpowiednich warunkach pogodowych.

Najlepszy miód koniczynowy jednak powstaje, kiedy oba gatunki koniczyny kwitną jednocześnie.
Wtedy wyróżnia się on żółciutkim kolorem 

i niepowtarzalnym smakiem.

***

SPADŹ IGLASTA

Spadź iglasta , zwana także rosą miodową, jest słodką wydaliną owadów - mszyc, czerwców i miodówek, żerujących 

na świerkach, jodłach, modrzewiach,sosnach. Owady te wysysają sok roślinny, pobierają  z niego białka i wydzielają płyn, spadź, 

bogatą w cukry, aminokwasy, sole mineralne i witaminy. Spadź pobierają pszczoły i zanoszą do ula.

Smak: słodki, korzenny, aromat żywiczny.

Barwa: od szaro-zielonkawej, poprzez brązową do prawie czarnej. Po skrystalizowaniu miody spadziowe przybierają barwę  ciemnobrązową. 

Skład: miody spadziowe zawierają w porównaniu do miodów nektarowych więcej grup związków azotowych, mineralnych, enzymów 

i substancji antybiotycznych. Zawierają 4-9 razy więcej biopierwiastków, czyli mikroelementów, zapobiegającym wypadaniu włosów, 

łamaniu się paznokci. Biopierwiastki wpływają na koncentrację, zapobiegają tworzeniu się zmarszczek.  

Wskazania: ma działanie przeciwzapalne, przeciwdrobnoustrojowe, łagodzi kaszel. Zalecany przy chorobach dolnych dróg oddechowych

[ zapalenie oskrzeli, astma oskrzelowa, zapalenie płuc, gruźlica ]

Polecany w anemii, znajduje zastosowanie przy zaparciach i przy biegunkach. Używany w chorobach serca, naczyń krwionośnych, 

zapaleniu nerek, zapaleniu pęcherza moczowego.

Działa wspomagająco w chorobach reumatycznych, schorzeniach układu nerwowego, chorobach skóry, przyśpiesza gojenie ran.  

***

SPADŹ LIŚCIASTA.

W Polsce miód ze spadzi liściastej występuje rzadko, pochodzi głównie ze spadzi topoli, lipy i brzozy. Pszczoły mogą 

pozyskiwać ten rodzaj miodu także z wydzieliny zwanej rosą miodową, wytwarzanej przez różne rośliny zielne, głównie zboża 

i trawy, a także przez drzewa owocowe. Owady wytwarzające spadź wydzielają ją szczególnie obficie podczas upalnych dni lata i suchej jesieni. 

W tych warunkach, owady pasożytujące na liściach i młodych pędach drzew, intensywnie rozmnażają się i pokrywają ich powierzchnię kropelkami spadzi.
Smak i zapach: według PN na miód pszczeli, miód ze spadzi liściastej przed skrystalizowaniem ma barwę od zielonkawoherbacianej 

do jasnobrązowej. Pozyskany z dębu jest ciemnobrązowy. Po skrystalizowaniu staje się nieco ciemniejszy, na ogół szarobrązowy 

z odcieniem szarozielonym do brązowego. Odznacza się słabym, lekko korzennym zapachem. W smaku jest na ogół łagodny,

 z cierpkawym lub żywicznym posmakiem.

Miód ze spadzi z drzew liściastych zawiera komórki glonów (głównie zielenic), które nadają mu odcień zielonkawy. Jednak jest ich 

znacznie mniej niż w miodach ze spadzi iglastej.
Miód spadziowy ze spadzi liściastej, podobnie jak ze spadzi z drzew iglastych, jest ceniony z uwagi na znaczącą zawartość biopierwiastków, 

kwasów organicznych i enzymów. Decydują one o wysokich walorach leczniczych tego produktu.

Zakres działania profilaktycznego i leczniczego jest zbliżony do miodu spadziowego z drzew iglastych. Z uwagi na działanie moczopędne, 

przeciwzapalne i dezynfekujące znalazł on zastosowanie w leczeniu chorób układu moczowego i stawów. Działanie łagodnie przeciwzapalne, 

diuretyczne i spazmolityczne tego produktu pszczelego, wykorzystuje się także w leczeniu chorób dróg żółciowych, przewodu pokarmowego, wątroby i jelit.
Warte uwagi są także walory odżywcze, wzmacniające, przeciwzapalne i odnawiające miodu spadziowego z drzew liściastych, 

który stosuje się wspomagająco w chorobach układu oddechowego.

źródło: GRUSZKA Z FARTUSZKA

Pozdrawiam słodko, złociście i miodowo!

Karmel-itka

* Źródła:

- wiedza własna

- wiedza pozyskana od wujka bartnika (pszczelarza)

- strony źródłowe: 

http://www.ambasadamiodu.pl/

http://www.teczowapasieka.pl/ 

http://www.ekomiodek.pl/